Colaboratori

Organizatori

Colaboratori

Organizator

Concursul de traducere de poezie hispano-americană în limba română continuă tradiţia iniţiată de Asociaţia Viarumania Cultura în colaborare cu consulatele onorifice ale Mexicului şi Republicii Peru în Timişoara şi cu Universitatea de Vest din Timişoara. De la bun început, acest concurs a propus iubitorilor de cultură o încercare de a-şi pune cunoştinţele de limbă spaniolă şi dragostea pentru poezie în slujba tălmăcirii în româneşte a unor poeme scrise în limba lui Cervantes.

Ediția a VI-a - 2023

Concurs de traducere de poezie hispano-americană în limba română

Premiul I - €300 - Boris Son

Premiul II - €200 - Alhambra

Premiul III - €100 - Beltane

Mențiune - €50 - Mystique

Data desfășurării ceremoniei:

27 mai 2023 orele 19:00

Loc:

Vineri 15 Timișoara

Termen limită de trimitere a textelor:

30 aprilie 2023

Avem onoarea de a anunța că juriul celei de-a VI-a ediții a Concursului de traducere de poezie hispano-americană în limba română a acordat următoarele premii (sume brute):

 

Premiul I, în valoare de 300 € pentru autorul traducerilor prezentate sub pseudonimul Boris Son.

Premiul al II-lea, în valoare de 200 €, pentru autorul traducerilor prezentate sub pseudonimul Alhambra.

Premiul al III-lea, în valoare de 100 €, pentru autorul traducerilor trimise sub pseudonimul Beltane.

O mențiune în valoare de 50 € pentru autorul traducerilor trimise sub pseudonimul Mystique.

 

Pseudonimele traducerilor câștigătoare corespund după cum urmează:

Premiul I: Boris Son – d-na Mara Rus (Florești, Cluj)

Premiul al II-lea: Alhambra – d-na Roxana Antoaneta Dinu (Buzău)

Premiul al III-lea: Beltane – d-na Ana Maria Munteanu (Timișoara)

Mențiune: Mystique – d-na Amalia –  Ștefania Pascaru – Rusu (Iași)

 

Felicitări tuturor participanților și mai ales câștigătorilor!

 

Festivitatea de premiere va avea loc sâmbătă, 27 mai, de la ora 19:00, la Vineri15, în Timișoara. Plata premiilor se va face prin transfer bancar după ceremonie.

 

Intrarea la festivitatea de premiere este liberă. Am programat o serie de activități culturale legate de Spania, Peru și Mexic, concepute pentru întreaga familie, care vor culmina cu festivitatea de premiere și cu un concert al grupului Bid Band.

 

Toți participanții, atât la această ediție, cât și la cele anterioare, vor primi o diplomă de participare. Dacă vor veni la ceremonie, diploma de participare va fi înmânată pe scenă; dacă nu pot veni, aceasta le va fi trimisă prin poștă.

 

Este important ca, dacă veți veni în calitate de participanți, fie din această ediție, fie din edițiile anterioare (2021 și 2022), să vă anunțați prezența pentru ca diploma să fie pregătită pentru dumneavoastră.

 

Vă așteptăm cu drag!

Lustro

Retrocede la sombra cinco años después,

lenta en su líquida pestilencia como una criatura

de la noche, el espanto, la desesperación.

Retroceden el miedo, la corrupción de un lazo

más delicado y poderoso que la vida que destruye;

retroceden sus mínimos garfios de visibilidad

y derrame, sus precisos asedios y su esfinge gota a gota.

Hace cinco años me incliné por última vez

hacia los ateridos umbrales del trasmundo

y retrocedí asimismo, mientras el vaso recorría

la mano que lo empuñaba. De ese recipiente

salía un anillo de terso, hiriente fuego.

Un vaso nada más bordeaba el instante

anterior al paso que yo no daba

como si no fueran mis dedos los que lo sostenían

sino el cristal el que se hubiese apoderado de mí,

de mis entrañas laceradas, de mis ojos irritados.

Mi amigo se acercó y le di ese vaso. Cinco años

han pasado. Estoy aquí, ahora, escribiendo esto,

mirando la noche en derredor,

desvelado y sobrio, entregado al amor,

lento en el mundo raudo,

ráfaga de materia ensimismada.

Retrocede la sombra cinco años después,

lenta en su líquida

pestilencia como una criatura

de la noche, el espanto, la desesperación.

Retroceden el miedo,

la corrupción de un lazo

más delicado y poderoso

que la vida que destruye;

retroceden sus mínimos

garfios de visibilidad

y derrame, sus precisos asedios y su

esfinge gota a gota.

Hace cinco años

me incliné por última vez

hacia los ateridos

umbrales del trasmundo

y retrocedí asimismo,

mientras el vaso recorría

la mano que lo empuñaba.

De ese recipiente

salía un anillo de terso, hiriente fuego.

Un vaso nada más bordeaba el instante

anterior al paso que yo no daba

como si no fueran mis

dedos los que lo sostenían

sino el cristal el que se

hubiese apoderado de mí,

de mis entrañas laceradas,

de mis ojos irritados.

Mi amigo se acercó y le di ese vaso.

Cinco años

han pasado.

Estoy aquí, ahora, escribiendo esto,

mirando la noche en derredor,

desvelado y sobrio, entregado al amor,

lento en el mundo raudo,

ráfaga de materia ensimismada.

David Huerta

Poet Mexican născut în Ciudad de Mexico, a fost fiul poeților Efraín Huerta și Mireya Bravo Munguía. Timp de mai mulți ani, a condus revista La Gaceta del FCE și a primit numeroase premii, precum Premiul pentru poezie Carlos Pellicer în 1990 și Premiul Xavier Villarrutia în 2006. A fost profesor de literatură la Fundația Octavio Paz și la Fundația Letras Mexicanas și a coordonat ateliere de literatura la Casa del Lago a Universității Naționale Autonome a Mexicului.

08 OCT 1946

03 OCT 2022

Mexic

Arreglo de cuentas

Desde hace cuarenta años (cuarenta y siete

para ser más exactos) te sigo como el animal

a su presa. Aunque si pudieras leer te reirías:

tú has sido siempre el animal y yo la presa.

Pero entonces no me habían asignado ningún

nombre, era sólo un número de cuarto

y las cosas aquello que la luz decidía. Y esa luz

pudo apagarse (como aún hoy lo sigue haciendo).

Tú en cambio tienes nombre de prosapia, y un

apellido que disfrutan las artes más gloriosas.

La pintura por ejemplo. Viajaste a tus anchas

por mi cuerpo, intentaste destruirlo, pero no

hiciste un buen trabajo: el fastidio que me queda

es imperceptible. Ahora estamos en igualdad

de condiciones. Los tuyos siguen dando vueltas

por ahí, pero ya no me importa. No pueden

hacerme ningún daño. Preguntarás por qué

te sigo. No es tan simple. Te debo el milagro

de la música, te debo el pudor ensimismado

que algunos confunden con desdén. Te debo

el amor por el silencio y el amor por las palabras.

Ahora ya lo sabes. Te sigo porque nunca te quise.

Desde hace cuarenta años

(cuarenta y siete

para ser más exactos)

te sigo como el animal

a su presa.

Aunque si pudieras leer te reirías:

tú has sido

siempre el animal y yo la presa.

Pero entonces no me

habían asignado ningún

nombre, era sólo un número de cuarto

y las cosas aquello

que la luz decidía. Y esa luz

pudo apagarse

(como aún hoy lo sigue haciendo).

Tú en cambio

tienes nombre de prosapia, y un

apellido que

disfrutan las artes más gloriosas.

La pintura por ejemplo.

Viajaste a tus anchas

por mi cuerpo,

intentaste destruirlo, pero no

hiciste un buen trabajo:

el fastidio que me queda

es imperceptible.

Ahora estamos en igualdad

de condiciones.

Los tuyos siguen dando vueltas

por ahí, pero ya no me importa.

No pueden

hacerme ningún daño.

Preguntarás por qué

te sigo. No es tan simple.

Te debo el milagro

de la música, te debo el

pudor ensimismado

que algunos confunden

con desdén. Te debo

el amor por el silencio

y el amor por las palabras.

Ahora ya lo sabes.

Te sigo porque nunca te quise.

Eduardo Chirinos

Poet peruan născut în Lima, a fost și professor de literatură spaniolă și latino-americană la Universitatea din Montana. A scris peste 15 volume de poezie și de asemenea, volume de critică académica, numeroase eseuri, traduceri și cprți pentru copii. Printre acestea se numără Escrito en Missoula (2003), Humo de incendios lejanos (2009) și Mientras el lobo está (2010).

04 APR 1960

17 FEB 2016

Peru

Aquel verano de mi juventud

¿Y qué es lo que quedó de aquel viejo verano

en las costas de Grecia?              

¿Qué resta en mí del único verano de mi vida?

Si pudiera elegir de todo lo vivido              

algún lugar, y el tiempo que lo ata,

su milagrosa compañía me arrastra allí,              

en donde ser feliz era la natural razón de estar con vida.

 

Perdura la experiencia,

como un cuarto cerrado de la infancia;

no queda ya el recuerdo de días sucesivos              

en esta sucesión mediocre de los años.

Hoy vivo esta carencia,              

y apuro del engaño algún rescate

que me permita aún mirar el mundo

con amor necesario;              

y así saberme digno del sueño de la vida.

 

De cuanto fue ventura, de aquel sitio de dicha,              

saqueo avaramente

siempre una misma imagen:

sus cabellos movidos por el aire,              

y la mirada fija dentro del mar.

Tan sólo ese momento indiferente.              

Sellada en él, la vida.

¿Y qué es lo que

quedó de aquel viejo verano

en las costas de Grecia?              

¿Qué resta en mí

del único verano de mi vida?

Si pudiera elegir de todo lo vivido              

algún lugar, y el

tiempo que lo ata,

su milagrosa compañía

me arrastra allí,              

en donde ser feliz era la

natural razón de estar con vida.

Perdura la experiencia,

como un cuarto cerrado de la infancia;

no queda ya el recuerdo de días sucesivos              

en esta sucesión mediocre de los años.

Hoy vivo esta carencia,              

y apuro del engaño algún rescate

que me permita aún mirar el mundo

con amor necesario;              

y así saberme digno del sueño de la vida.

De cuanto fue ventura,

de aquel sitio de dicha,              

saqueo avaramente

siempre una misma imagen:

sus cabellos movidos por el aire,              

y la mirada fija dentro del mar.

Tan sólo ese momento indiferente.              

Sellada en él, la vida.

Francisco Brines

Poet spaniol, născut în Valencia, a fost membru al Generației de poeți a anilor ’50. A predat literatură spaniolă la Universitățile Oxford și Cambridge și a câștigat numeroase premii, printre care prestigiosul Premiu Cervantes in 2021, Premio Nacional de las Letras Españolas în 1999 și Premiul Reina Sofía de Poesia Iberoamericana în 2011. A fost membru al Real Academia española începând cu anul 2006.

22 IAN 1932

20 MAI 2021

Spania