Ediția 2021
Concurs de traducere de poezie hispano-americană în limba română
Iluminación
Cómo podría aquí cuando la tarde baja
con fina piel de leopardo hacia
tu demorado cuerpo
no ver tu transparencia.
Enciende sobre el aire
mortal que nos rodea
tu luminosa sombra.
En lo recóndito
te das sin terminar de darte y quedo
encendido de ti como respuesta
engendrada de ti desde mi centro.
Quién eres tú, quién soy,
dónde terminan, dime, las fronteras
y en qué extremo
de tu respiración o tu materia
no me respiro dentro de tu aliento.
Que tus manos me hagan para siempre,
que las mías te hagan para siempre
y pueda el tenue
soplo de un dios hacer volar
al pajarillo de arcilla para siempre.
Cómo podría aquí
cuando la tarde baja
con fina piel de leopardo hacia
tu demorado cuerpo
no ver tu transparencia.
Enciende sobre el aire
mortal que nos rodea
tu luminosa sombra.
En lo recóndito
te das sin terminar de darte y quedo
encendido de ti como respuesta
engendrada de ti desde mi centro.
Quién eres tú, quién soy,
dónde terminan, dime, las fronteras
y en qué extremo
de tu respiración o tu materia
no me respiro dentro de tu aliento.
Que tus manos me
hagan para siempre,
que las mías te hagan para siempre
y pueda el tenue
soplo de un dios hacer volar
al pajarillo de arcilla para siempre.
José Ángel Valente
Poet spaniol născut în Ourense care a făcut parte din generația anilor ’50 de scriitori spanioli și care a scris atât în spaniolă, cât și în galiciană. A fost unul dintre cei mai influenți poeți din cea de-a doua jumătate a secolului XX, iar printre premiile câștigate se numără Premiul Fundației Pablo Iglesias Posse (1984), Premiul Prințesei de Asturias (1988) și Premiul Regina Sofia (1998). Poezia sa a evoluat către un existențialism liric radical influențat de mistica sincretică, precum cabala iudaică, sufismul și misticismul creștin.
25 APR 1929
18 IUL 2000
Spania
El pan
Perdonen que lo diga sin pudor,
pero mi madre y yo vivíamos en un pueblo
de hambrunas.
Las carencias
nos llevaban a todos a una especie de inocencia,
a un vivir
en el centro puro de nosotros mismos.
Así es cuando ya no queda nada salvo
la postura orgullosa de mi madre
que dormía como saciada.
Cada cierto tiempo pasaban profetas
que repetían monsergas en nombre de un dios
prometedor, pero cruel.
Ninguno trajo lluvia sobre los campos yermos
ni hizo el milagro de una simple lechuga.
Una tarde se asomó a nuestra puerta
un extranjero de mirada llameante, otro agorero,
pero no supimos quién ardía en él, si su dios
o su demonio.
Dijo llamarse Elías y tenía gran hambre como nosotros.
Se quedó mirando a mi madre
que en la artesa mezclaba un puñado de harina Santa Rosa
con una cucharada de manteca sin nombre.
Estoy haciendo un pan para mi hijo y yo. Lo comeremos
y después, con la dignidad de los pobres satisfechos,
nos moriremos de hambre, dijo mi madre
en Reyes V 17:12
Perdonen que lo diga sin pudor,
pero mi madre y yo
vivíamos en un pueblo
de hambrunas.
Las carencias
nos llevaban a todos
a una especie de inocencia,
a un vivir
en el centro puro de nosotros mismos.
Así es cuando ya no queda nada salvo
la postura orgullosa de mi madre
que dormía como saciada.
Cada cierto tiempo pasaban profetas
que repetían monsergas
en nombre de un dios
prometedor, pero cruel.
Ninguno trajo lluvia
sobre los campos yermos
ni hizo el milagro
de una simple lechuga.
Una tarde se asomó a nuestra puerta
un extranjero de mirada
llameante, otro agorero,
pero no supimos quién
ardía en él, si su dios
o su demonio.
Dijo llamarse Elías y tenía
gran hambre como nosotros.
Se quedó mirando a mi madre
que en la artesa mezclaba
un puñado de harina Santa Rosa
con una cucharada de
manteca sin nombre.
Estoy haciendo un pan
para mi hijo y yo. Lo comeremos
y después, con la dignidad
de los pobres satisfechos,
nos moriremos de hambre,
dijo mi madre
en Reyes V 17:12
José Watanabe
Poet peruan născut în Laredo care a făcut parte din generația anilor ’70, caracterizată prin ruptura de tradiția poetică anterioară, tendința spre colocvialitate și radicalismul ideologic. Watanabe a explorat moștenirea spirituală japoneză, ca urmare a originilor lipone din partea tatălui și s-a îndreptat către forma poetică Haiku, care în esență exprimă dorința de a lăsa lucrurile să se întâmple în timp ce poetul rămâne inactiv, în contemplație, devenind astfel un simplu observator.
17 MAR 1945
25 APR 2007
Peru
Poesía
Eres la compañía con quien hablo
de pronto, a solas.
te forman las palabras
que salen del silencio
y del tanque de sueño en que me ahogo
libre hasta despertar.
Tu mano metálica
endurece la prisa de mi mano
y conduce la pluma
que traza en el papel su litoral.
Tu voz, hoz de eco
es el rebote de mi voz en el muro,
y en tu piel de espejo
me estoy mirando mirarme por mil Argos,
por mí largos segundos.
Pero el menor ruido te ahuyenta
y te veo salir
por la puerta del libro
o por el atlas del techo,
por el tablero del piso,
o la página del espejo,
y me dejas
sin más pulso ni voz y sin más cara,
sin máscara como un hombre desnudo
en medio de una calle de miradas.
Eres la compañía con quien hablo
de pronto, a solas.
te forman las palabras
que salen del silencio
y del tanque
de sueño en que me ahogo
libre hasta despertar.
Tu mano metálica
endurece la prisa de mi mano
y conduce la pluma
que traza en el papel su litoral.
Tu voz, hoz de eco
es el rebote de mi voz en el muro,
y en tu piel de espejo
me estoy mirando mirarme
por mil Argos,
por mí largos segundos.
Pero el menor ruido te ahuyenta
y te veo salir
por la puerta del libro
o por el atlas del techo,
por el tablero del piso,
o la página del espejo,
y me dejas
sin más pulso ni voz y sin más cara,
sin máscara como
un hombre desnudo
en medio de una calle de miradas.